Poezi nga Pal Sokoli

Poeti Pal Sokoli

PERTEJ ISHULLIT – URAT


URA E LOTIT

Notuam me urë kalistrof
turbullirave  vërshuese
e digë e bëmë trupin tonë
urave vetëvrasje të mos behën 
dhe mbi lotët tanë prapë
ndërtuam urat të reja
ura gjaku
e pak ujë Drini
e pak lot(edhe)gëzimi 
derdhim  në Ohër
në Preshevkë
në Cem
deri në Hadiratik
u rrënofshin bjeshkët
u rrënofshin bjeshkët
o deti Jon(ë).



URA E NOTIT

Me gjokse të shprishur
Drinit të kuq
të kuqe larjet
për çudi shum hordhi
shkelen urat e frymëmarrjeve
të marrjefrymëve
të marshit
të shtegtimit
të dashurisë
padrejtësisht i ndanë
i lidhen
shkelen
lakuan
Drinit të kuq
vorbujt ja dredhuan 
kur lumenjtë e urat
kuq i notuam.

Ura e  f'shenjt
është  e gjallë
pikon  qumësht ura
qe lindjet e reja te  rritën
Ura  ime  e uritur
shpesh merr gjak te ri.

Urat nuk janë lak
Urat janë  me  gjak.



VALLE URASH

Vallëzojmë maje urave
si lule të gjalla zemërurë
me damarë  gjaku të lidhura
gjak do t`u  japim
e gjak jepuni, pashë zotin
mos te vyshken lulet
se shemben urat
se shembet  diçka nga un.




UDHA, THIKA IME

Udha ime
Kullë e pa shkelur
me këmbë te zbathura
majatthik të përgjakura
ti kam puthur
Thikë e përgjakur
në rreshtin tim futesh
ma thikos  marrshin
ma thikos vargun
edhe lulet në kopsht...
...thikë e stërthikët
dorezë e ime
dorëzezë e njohur.
o thika  ime
o hija ime
si nuk u ndeshet njëherë
ta preni njëra tjetrën
për  vdekje.

Wuppertal, 98




NJË SHKRUESI

Mos vrapo pas stinëve
pa fytyrë as emër
se behësh shkrues 
faqeve të zeza
mëngjesi  të ngrin 
me brymë te bardhë
peizazheve të çoroditura
e as nuk je këmbësor
i rrugës se kumtit
as kalores i shpëtuar
nga Troja e përmbytur.

Ditët e bardha 
kanë zogj
këngë e rreze
qe shkrijnë acarin
e shtat Bjeshkëve
edhe brymen e mëngjesit
tënd te  bardhë.

Qershor .01




UNË PUSHTUESI YT I FUNDIT

U  matem,u ç´matem
në një Log
Un pushtuesi Yt
dhe Ai-pushtuesi ynë
nuk shlyhet si me gomë 
një copë Atdhe o i pa fé.

Nëpër  Kulla guri
flakon sot çdo oxhak
tani ngrohem të lirë
dikur derdhem gjak

I lirë e kaloj me ty
fëmijërinë time te plakur
Un, pushtuesi yt i fundit
dhe Ti Kosovë
pushtuesja ime e dashur 

15.09.06- W




LUANI  I PLAGOSUR

Mos e ngacmo  Luanin
kur i plagosur është
 se plagën me plagë e shëron...

Luftëtarin e armatosur
mos provo ta ç´armatosesh
se më parë i zbrazë
njëmijë fishekë...

Peshkatarit rrjetin mos ja merr 
se peshkaqen bëhet
e vërshim deti...

Vargjet mos ja prek
se me to mund të
vret edhe poeti.

2004. Wuppertal




QYTETI XII

Lehtas sodis këtë arkitekturë
Qe flet me mua
Thjesht nga un kërkon
Një emër, një gjuhë
A një flamur.

Brigje përpijnë baticat kryeneçe
Shkëmbinjtë buzëdetit 
Shpalojnë hieroglifë
Heshtjen e thërras më emër
Pa shtesa a leqe
Dielli me nxinë 
Me rreze të thyera 
Në kryqe.

Në sahatkullë akrepat
Ndaluar në XII
Ilirët këmbëkryq
Mbi gurvarrin e vet
Hunë e sarmatë zbresin
Me hark e heshtë
Një kohë e gdhendur
Mureve freskë.

Përtej trotuareve një rrethojë
Ca gurë rrumbullak
Me shikojnë si sy
Një grusht dhe u gjuajta 
Sipër si rigë
Epitafet e shkruara
Si rreze shkëlqyen
Skeletet këmbëkryq
U ngritën në parakalim
U prezantuan të gjithë
Me një zë  e himn
Ne të gjithë jem
Si  ti Ilirë.

Ilirska Bistrica
02.12.86




DHEMBJE BASHK(O)HORE 

Ah fisi im i vjetër
Instalo antivirusin ne gjak
Se erdhi kohë infektive
Edhe gjaku
Edhe fjala
Edhe kënga
Edhe pushka
Edhe varret
Edhe truri
Edhe racioni ditor
I ushqimit
I lajmit
I helmit
Rezulton virus

Instalo antivirusin fisi im
Nëpër zorrët e përlyera
Në parlament
Në presidencë
Në ministri 
Pastro dritaret e infektuara
Me virus; tr(edhanë)ojan
Qyq(j)an, vjedhë-(c,j)an
Se koha pjellë virus të ri
E lakohet me emra të përveçëm
Nëpër kohë.

Ah fisi im i vjetër
Pa virus...

21.06.07 Wupertal